Αστικός Αγρός Χαλανδρίου, Σάββατο, 4 Οκτωβρίου 2014
Προέλευση: http://astikosagrosx.blogspot.com/2014/10/blog-post.html
Πώς φανταζόμαστε τον παράδεισο; Η ίδια η λέξη προέρχεται από την αρχαία περσική λέξη “παρντές”, που σημαίνει “περίκλειστος κήπος”. Ο παράδεισος λοιπόν είναι ένας κήπος…
Για πρώτη φορά στο ιστολόγιο αυτό δεν θα γράψουμε για τον δικό μας αγρό, αλλά για μία φάρμα, ένα αγρόκτημα που επισκέφθηκε πρόσφατα ένα μέλος μας (η Ελενα Γκώγκου, εκπροσωπώντας το Πελίτι, στα πλαίσια του Φεστιβάλ της Γης, Bhoomi festival 2014) . Πρόκειται για το αγρόκτημα της Navdanya, στο Ντέραντουν της βόρειας Ινδίας.
Το 1996 όταν ξεκίνησε, ήταν ένας τόπος όπου καλλιεργούνταν μόνο ευκάλυπτοι, και το χώμα ήταν εξαντλημένο από τη μονοκαλλιέργεια. Από τότε μέχρι σήμερα, χάρη στην ενθάρρυνση της βιοποικιλότητας, το χώμα είναι πλούσιο και καρπερό, και στη φάρμα έχουν διασωθεί 5000 ποικιλίες φυτών – μέσα σ’ αυτές 3000 ποικιλίες ρυζιού, 150 ποικιλίες σιταριού, 15 ποικιλίες κεχρί, 150 ποικιλίες φασολιών, και άλλα. O στόχος της φάρμας είναι αφενός η διάσωση παραδοσιακών ποικιλιών οσπρίων και λαχανικών, η διάσωση της παλιάς αγροτικής/καλλιεργητικής γνώσης, και αφετέρου η προώθηση της οικολογικής γεωργίας – τόσο στους αγρότες που “την ξέχασαν” όσο και σε νέους ανθρώπους που άρχισαν την αναζητούν.
Οικολογική γεωργία σημαίνει καλλιέργεια που σέβεται τη γη: δεν τη φορτώνει με δηλητήρια (πού ακούστηκε παράδεισος με λιπάσματα και φυτοφάρμακα, εξάλλου;), εκτιμά τις φυσικές διαδικασίες (η φάρμα ήταν γεμάτη αράχνες που γευμάτιζαν χαρωπές τα βλαβερά έντομα, και κομμάτια χωραφιού που προετοιμάζονταν με χλωρή λίπανση ψυχανθών για μετέπειτα σπορές) και τη βιοποικιλότητα (παντού έβλεπες παραδείγματα επωφελών συγκαλλιεργειών – ρύζι με κεχρί, κατηφέδες με μελιτζάνες, κτλ). Οικολογική γεωργία σημαίνει επίσης να εκτιμάς την ευφυία της φύσης και του ανθρώπου – κάτι που η συμβατική βιομηχανική γεωργία δεν κάνει: θεωρεί τη γη σαν ένα ανενεργό υπόβαθρο, ένα δοχείο που πρέπει να γεμίσει με ουσίες για να παράγει, και θεωρεί τον γεωργό σαν έναν χαζό κουφιοκέφαλο που πρέπει να του υποδειχθούν τα υλικά και οι διαδικασίες που πρέπει να ακολουθήσει. Στην οικολογική γεωργία ο άνθρωπος συνεργάζεται με τη σοφία της φύσης του (η οποία προέρχεται από την μακρόχρονη παρατήρηση στο πεδίο) και με τη σοφία της γης, του χώματος, και του ίδιου του φυτού. Στη συμβατική γεωργία ο άνθρωπος είναι είτε ο “ειδικός” (ο γεωπόνος – πάροχος επιστημονικής γνώσης και υλικού) είτε ο διεκπεραιωτής (των διαδικασιών που ορίζει ο ειδικός). Μπορούμε εύκολα να δούμε πού εδράζει η αυτάρκεια, η αξιοπρέπεια, η ανεξαρτησία, ο σεβασμός, πού εδράζει η εξάρτηση, οι σχέσεις εξουσίας, η αλαζονεία, η γνώση, η ασφάλεια, κ.ο.κ. Και μπορούμε εύκολα να σκεφτούμε, με τους όρους αυτούς, τι θα προτιμούσαμε να περιέχει ο δικός μας παράδεισος!
Η οργάνωση Ναβντάνυα (της οποίας αναπόσπαστο μέρος είναι η εν λόγω φάρμα) δημιουργήθηκε από το όραμα μία κοινωνίας όπου όλοι οι άνθρωποι και οι μορφές ζωής έχουν τη δική τους εγγενή αξία και δικαίωμα στη ζωή και την πλήρη ανάπτυξη (σε όλο τους το δυναμικό). Οπου η διαφορετικότητα, η ποικιλότητα είναι η βάση για την αρμονική συνύπαρξη, την ειρήνη, και τη βιωσιμότητα. Οπου η διατήρηση και η προστασία της βιοποικιλότητας είναι ένα βασικό ανθρώπινο καθήκον, μία ευθύνη που τη μοιραζόμαστε όλοι.
Για το λόγο αυτό, στη φάρμα λειτουργεί ένα “Πανεπιστήμιο της Γης”, όπου έρχονται άνθρωποι από όλο τον κόσμο να παρακολουθήσουν μαθήματα, όπως “Αγρο-Οικολογία από το Α στο Ω” (A-Z Agro-Ecology), το οποίο διαρκεί ένα ολόκληρο μήνα, και δίνει σε συμπυκνωμένη μορφή τα βασικά στοιχεία και πρακτικές της Οικολογικής Γεωργίας, παντρεύοντας διάφορες θεωρίες και πρακτικές όπως η περμακουλτούρα, η φυσική καλλιέργεια, η βιοδυναμική, κ.α.
Στη φάρμα λειτουργεί και μία όμορφη Τράπεζα Σπόρων – γίνονται πλέον πολλές συζητήσεις για την ονομασία αυτή: κάποιοι λένε οτι η λέξη τράπεζα σε παραπέμπει στα γνωστά τραπεζικά συστήματα που διέλυσαν τις κοινωνίες μας πρόσφατα, οπότε θα πρέπει ίσως να βρούμε μία άλλη πιο ταιριαστή ονομασία: Οικία Σπόρων, Καταφύγιο Σπόρων ίσως… Ο συγκεκριμένος χώρος μέσα στη φάρμα σου δίνει πράγματι την αίσθηση ενός ιερού, έχει την ομορφιά και τη γαλήνη ενός ναού. Εκεί , μέσα σε μεταλλικά κουτάκια (αλλά και μέσα σε κούφιες νεροκολοκύθες, και σε ψάθινα κουτάκια επιχρισμένα με πηλό) φυλάσσονται χιλιάδες ποικιλίες σπόρων από διατροφικά και φαρμακευτικά είδη φυτών. Οι τοίχοι είναι ζωγραφισμένοι με παραδοσιακό τρόπο και χρώματα.
Μερικές ακόμα εικόνες δίνουν λίγη από την ατμόσφαιρα και δείχνουν λίγη από τη βιοποικιλότητα που αγκαλιάζει με τόση φροντίδα αυτή η φάρμα.
μπάμιες για σπόρο
μια θέση στη σκιά
ένας νέος λαχανόκηπος γεννιέται
ένα από τα πολλά ψυχανθή που καλλιεργούνται ως χλωρή λίπανση
δέντρο παπάγια
Πανεπιστήμιο της Γης
είδος ντατούρας
Μιμόζα η Ντροπαλή
Ρύζι
Αγριο μελίσσι του είδους Apis Dorsata πάνω σε δέντρο μάνγκο
οι κόνδυλοι αυτού του φυτού με τα τεράστια φύλλα τρώγονται σαν πατάτες
Για την αγάπη της Γης, μια έμπνευση για όλους μας.
Κεχρί “δάχτυλο”
No Comments to "Καλλιεργώντας τον Παράδεισο – μέρος Α’"